O tesouro do Castro de Trelle

O outro día fun a Orense cos meus pais, aproveitando para visitar a uns amigos que tíñamos alí e contáronme unha lenda moi interesante que é esta:

No Castro de Trelle, en Toén (Ourense) hai dúas minas, unha de ouro e outra de alcatrán. O que se atopa a mina de ouro faise rico; o que atopa a de alcatrán, se non morre abrasado polo seu lume, será para sempre desgraciado e levará a desgraza aos seus parentes e achegados. Dunha vez un rapaz de Sabucedo, que andaba a gardar o gando, rañou cun coitelo nunha peneda que hai no castro. Así que o fixo, púxoselle diante un xigante moi grandísimo, con ollos de boi, que lle contou que na fonte máis preto da cerca había acubillados unha cabra e máis un cabrito de ouro.
O rapaz, aínda que tomou moito medo, contou no lugar o que lle pasara, e entón foron homes que andaron a medir e viron que a tal fonte era unha que deita nas abas do sur e cavaron alí e non se sabe se atoparon algo ou non. 

 Fumos a explorar ao castro en busca de tesouros, restos antigos ou incluso o xigante da lenda. Ante o noso asombro atopamos as minas das que falaba o conto e decidimos dividirnos en dous grupos, xa que había dúas minas. Meus pais e eu fomos pola mina da dereita, xa que estabamos todos de acordo en coller ese camiño, mentres que os nosos amigos decidiron coller o camiño da esquerda.
Quedamos en volver ao castro nunha hora se non atopáramos ningunha saída dentro da mina.

Púxemonos en marcha e fomos percorrendo todo o traxecto, cando xa estabamos cansos de andar e andar, e estábamos pensado en dar a volta,  atopei algo amarelo no chan que brillaba, eu moi intrigada polo que podía ser, decidín escavar na terra e observei que había moitas desas cousas amarelas, funas recollendo con coidado e meténdoas nunha bolsa, pensado que quizais.. podía ser ouro! Pero non o sabía con claridade xa que dentro da mina apenas case chegaba a luz e non tiñamos linterna.

Tras recoller unha gran cantidades desas cousiñas amarelas decidimos saír e observamos como os nosos amigos xa estaban fora. Preguntámoslles se atoparán algo pero negaron coa cabeza.

Máis tarde acordeime das cousas amarelas que atopara na mina e con moita ansia saqueinas rápido da bolsa e ante o meu asombro atopei que. .  . Non eran máis ca unhas pequenas pedras de cor amarelado e marrón.

Decepcionada volvimos ao castro e seguimos mirando polos arredores pero sen atopar ningún rasto nin da fonte nin do xigante nin nada que tivera que ver coa lenda máxica que os nosos amigos nos contaran.