ÁRBORE XENEALÓXICO

                               ÁRBORE XENEALOXICO

                                          

Vicente      Carmen       Dolores     Josë                     Manuel            Avelina         Pastor S.       Serafina

Perez   &  Mosquera    Franco  & Camacho              Cardoso     &  Rivera            Couce     &   Beceiro

(1900/       Fernández    López         Dietta                 De la Piedad    Freire            Martínez       López

1908)        (1902/81)       (1914/48)   (1908/92)         (1898/1963)   (1897/1989)     (1904/62)       (1905/69)

______I____                   ______I______                ______I______                ________I___

         I                                        I                                           I                                            I

       José                               Ana M.C.                          Juan                                 Juana

Pérez Mosquera    &          Camacho                      Cardoso Rivera    &       Couce Beceiro

(14-4-1924                            Franco                          (2-6-1926/                          (9-8-1928/

/31-7-1999)                    (14-10-1934)                   11-2-2004)                             11-3-2003)

                     ______I___________                        _____________I___________________________

                    I                                  I                         I                         I                                             I

Ramón          Ana                       José Mª           Juana Mª        Montserrat        José M.             Juan M.

Teijeiro  &   Pérez                        Pérez        &   Cardoso         Cardoso      &    Sánchez         Cardoso

Luaces        Camacho                  Camacho          Couce            Couce              Moreira              Couce

(23-8-1973) (11-3-1974)             (17-9-1962)       (20-9-1964)    (28-9-1968)   (29-9-1963)          (1949/50)

                      I                                                  I                                             I

                   Samuel                                   Natalia                                    Sergio

             Teijeiro Pérez                        Pérez Cardoso                      Sánchez Cardoso

                   (18-3-2003)                         (8-7-1996)                            (14-5-1990)

 MIÑA FAMILIA PATERNA

 

                  Domingo   &  Carmen                   Dolores    Fernando              Francisco     Olimpia

                  Mosquera       Fernández              López   &  Franco                 Camacho  & Dietta

                                           Corral                                         Corral                   Tinoco          Diaz

                               ____I_____________        ______I_______   __ ______________I__________

                               I                I               I             I              I                I                    I

                               I                I               I             I              I                I            Francisco Camacho Dierra

      Vicente   Carmen        Manuel       Jose      Victor     Dolores       José    &      Hortensia

       Perez    &   Mosquera                                          Franco   &   Camacho          Pazos     - Hortensia 

     (1900/ 1980)  Fernández                                          López           Dietta                         - Francisco  

                      (1902/81)                                              (1914/48)   (1908/92)     & Concepción  Velay

_________I_____________________                   ______I___________________________________      

       I          I           I          I         I                               I         I           I                I                  I              I  

Carmen  Alicia Luisa   Pilar    José                     Ana M.C.   José  Dolores  M. Angeles Olimpia Fernando              

 Pérez            &      Camacho 

                                Mosquera               Franco             

                                        (14-4-1924/31-7-1999)       (14-10-1934)    

                             I

                                                                      José Mª

         Pérez  

      Camacho   

      (17-9-1962)  

 I

                                                                         Natalia                                  

                                                                    Pérez Cardoso                   

         (8-7-1996)                                

MIÑA FAMILIA MATERNA

                                                                         Francisco  & Demetria                    Andres & Saturnina

                                                                        Couce             Lamas                         Beceiro     López López

                                                                                          I                                                        I

                                                                                  ________                                        _________

                                                                                            I                                                       I

Manuel          María            Manuel     Florentina    Vicente       & Rita Martinez        Juliana

Cardoso    &  de la             Rivera      &  Freire        Couce Lamas  Pita                        Beceiro López

Pinto                Piedad                         I                       (1865/1945)       (1863/1950)          (1884/1964)

        ______I__________               _________                _______ I____________               ___I_____    

        I                             I                        I                             I           I                     I                      I

  María                      Manuel            Avelina                  Juan   Enrique        Pastor S.       Serafina

                               Cardoso     &  Rivera                                                        Couce     &   Beceiro

                                De la Piedad    Freire                                                        Martínez       López

                               (1898/1963)   (1897/1989)                                                 (1904/62)       (1905/69)

                      _____________I_____________                                _____________I___________

                       I                     I                          I                                  I                                            I

                  Manuel        Josefa                   Juan                                 Juana                                Carmen

                                                              Cardoso Rivera    &       Couce Beceiro

                                                           (2-6-1926/11-2-2004)         (9-8-1928/11-3-2003)

                                                                                           I

                                                                                 Juana Mª

                                                                                Cardoso

                                                                                Couce

                                                                                (20-9-1964)

                                                                                         I

                                                                                   Natalia

                                                                                Pérez Cardoso

                                                                                  (8-7-1996)

O MEU BISAVÓ, JOSÉ CAMACHO DIETTA

 José Camacho Dietta, o meu bisavó paterno, naceu en Ceuta o día  17 de marzo de 1910,  fillo de Francisco Camacho Tinoco e de Olimpia Dietta Diaz.

   

Pertencía a unha familia acomodada de Ceuta a súa nai fíxose enfermeira da Cruz Roja ao enviudar, e o seu pai fora un alto mando da marina que morreu moi novo deixando tres fillos, un deles morreu de sarampión a temprana idade, chamábase Miguel.

O maior dos irmáns era Francisco Camacho Dietta e foi profesor na Escola Militar de Marín.

A infancia do meu bisavó transcorreu en Ceuta cursando estudos de seminarista, pero como non era a súa vocación decidiu ingresar na marina. Na marina destinarono a Ferrol onde coñeceu á súa primeira muller, Dolores Franco López (a miña bisavoa) natural de Ferrol. Casáronse o día 13 de maio de 1933 en Ferrol.  A moi temprana idade empezou a ter fillos, a primeira foi miña avoa Ana María Camacho Franco á que lle socederon outros cinco fillos máis.

Tras casarse, ao ano seguinte estalou a Guerra Civil e tivo que marchar ao fronte. Embarcou no acorazado Jaime I (1)  que foi leal á República. Ao meu bisavó o prenderon e os encarcelaron do cal o librou o seu irmán que se atopaba no bando contrario (Francisco) xa que o seu irmán era un alto mando e conseguiu sacalo do cárcere. Finalmente o meu bisavó foi expulsado da marina.

Vouvos contar unha anécdota que díxome miña avoa sobre o seu pai cando atopábase na guerra:

Cando estaba en Teruel como o meu bisavó non quería matar a ninguén pedeu ir a caballería e coidar dos cabalos, finalmente deixáronlle e como alí tiñan moito frío e pasaban hambre en vez de darles a cebada aos cabalos para facían café con ela, polo cal os cabalos estaban moi delgados e algún morrían debido áfalta de alimentos. Ao preguntar o comandante se lle estaban a dar os alimentos aos cabalos o meu bisavó asentía dicíndolle que si, que el facía todo o que lle mandaban, cando en realidade os soldados utilizaban a cebada para facer café e quentarse e á vez chear o estómago.

 Tras ser expulsado da marina o meu bisavó volveu a casa sen traballo e sen diñeiro, e presentouse a unha praza de electricista na Bazán e logrou entrar.

Nesta época había racionamiento, daban media barra de pan por persona e un racionamiento de víveres na Bazán e como eran tantos fillos tiñan que acudir ao que chamaban “fielato”, que era o que pagaba la gente da cidade por ir a comprar á aldea, co cal había moita pillería por exemplo a miña avoa lle poñían a carne e os chorizos dentro da roupa para evitar así pagar.

Miña bisavoa  morreu con 33 anos de tuberculosis despois de pasar dous anos encamada, despois tamén morreu o fillo máis pequeno.

O meu bisavó casouse dúas veces máis, tendo da segunda muller dous fillos, esta muller chamábase Hortensia Pazos Veiga, estos fillos chamáronse Hortensia e Paco.  Despois de moitos anos volveu a quedar viudo xa que a súa muller ao igual que a primeira, morreu de tuberculosis.

 Finalmente volveuse a casar, con Concepción Velay Dominguez, casáronse o día 7 de dicembro de 1983,  a súa muller morreu de cancro de peito.

O meu bisavó morreu de cancro aos 82 años o 19 de xulio 1992 en Ferrol.

----------------------------

(1)O acorazado Jaime I ao comezar a Guerra Civil encontrábase en Santander, onde os cañón axudaban a disuadir aos rebeldes de calquer intento os primeiros días. Despois recibiu a orde de dirixirse ao Estreito de Xibraltar. No transito a dotación rebelouse contra os seus mandos e o barco quedou en manos do bando republicano. En xulio e agosto de 1936 tomou parte dos bombardeos de La Línea, Ceuta, Melilla e Algeciras y o 13 de agosto de 1936 reciu o impacto dunha bomba de aviación de Málaga. En septembro pasou al Cantábrico con outros barcos para apoiar a parte republicana que quedárase aisla, pero depois recibiu a orde de regresar ao Meditérraneo e dirixir a Cartaxena, dende onde tomou parte en varios bombardeos.

O 15 de abril de 1937 encallou en Punta Sabinal, logrou zafarse e refuxiouse en Almería, onde o 21 de maio sufriu o impacto de tres bombas que lle causaron grandes danos. A pesar das súas averias conseguiu chegar ata a base naval de Cartaxena.

Durante os traballos de recuperación en Cartaxena prodúxose unha gran explosión intern que causou aorredor de 300 mortos e afundiu o barco.

                                                      O acorazado Jaime I

A MIÑA TATARAVOA CARMEN FERNÁNDEZ

A comezos do século XX (sobre 1910-12) emigrou a Cuba deixando a tres fillos ao coidado do seu marido Domingo, foi ela únicamente a que emigrou a Cuba para poder mandarlles o diñeiro que tanto necesitaban naquela época. Cuba foi colonia española ata 1898 (1). Cando miña tataravoa estivo alí, era unha república que se iniciou en 1902.

            Domingo                                                                         Carmen

Eles vivían en Cabana (Palas de Rey, en Lugo). O ano que podía, volvía para ver á súa familia, e logo volvíase a ir para traballar en Cuba.

En Cuba traballaba coidando a uns nenos nunha mansión de xente acomodada en Cuba. Antes de emigrar  a Cuba xa tiña concertado ese traballo.

Ela botou moitos anos en Cuba, incluso non puido asistir á voda da súa filla Carmen a cal casouse en 1921 con Vicente, xa que este acababa de finalizar o servizo militar.

Estando alí traballando a miña  tataravoa faleceu o seu esposo Domingo, facéndose cargo a súa filla Carmen do coidado dos seus fillos  Manuel e José.

                                                          A súa filla Carmen

Pasados os anos os nenos creceron e algún como Manuel conseguiron cargos importantes, xa que él chegou a ser alcalde de Ulloa durante 40 anos.

A miña tataravoa volveu  definitivamente a España en 1942 conviviu na súa antiga casa de A Cabana coa súa sobriña.

Finalmente faleceu  en 1944.  Tras pasar  algunhas estanzas na casa da súa filla Carmen en Santiago cando xa estaba moi deteriorada.

-----------------

1.- O 27 de octubre de 1492 chegaron ás costas cubanas pola zona de Bariay, L Pinta, La Niña e a Santa María, as tres primeiras naves europeas baixo o mando de Cristóbal Colón, quen desembarcou ao siguinte día. Colón denominou inicialmente á recén descuberta Isla de Cuba como Isla Juana en deferencia ao Príncipe Juan, que era o herdeiro da coroa. Colón pensaba que chegara ás Indias orientais e non se imaxinaba que detrás desta pequena illla, se encontraba un continente xigantesco, descoñecido para o mundo europeo. Según describen as Cartas de Indias, unha vez que Colón pisou solo cubano, se arrodillou na area e coa cabeza inclinada cara arriba exclamou: «Ésta es la tierra más hermosa que ojos humanos hayan visto jamás».

Desde entón ata 1898 Cuba foi unha colonia española.

A Guerra de Independencia de Cuba é o nombre co que se coñece á última guerra pola independencia dos cubanos contra odominio español e se trata dunha das últimas guerras americanas contra o Reino de España. Aguerra se iniciou o 24 de febreiro de 1895 nun levantamento simultáneo de 35 localidades cubanas, no Grito de Oriente e rematou en 1898 coa rendición do exército colonial español ante o avance militar estadounidense, coa asistencia e o apoio dos mambises (membros do exército independentista cubano) na coñecida xeneralmente como Guerra hispano-estadounidense.

FAMILIA MATERNA

As persoas da fotografía son: os adultos, os meus bisavós Pastor Couce e Serafina Beceiro e as nenas,  a máis pequena, é  miña avoa Juana e a  maior, a súa irmá Carmen.

Tanto miña avoa como a súa nai e a súa avoa, naceron en El Vilar, parroquia  de Lago no Concello de Valdoviño, pero a familia era orixinal de Pantín. Todas elas naceron en casa, pois naquella época apenas había hospitales, e para acudir a eles necesitaban ter diñeiro, pois non existía a Seguridad Social como agora, e só acudían a eles por causas moi graves.

Contaba miña avoa que cando ela era pequena, naceu no ano 1928, a vida era moi diferente á actual, pois pese a que eles tiñan algúns recursos, cultivaban a terra, tiñan animais (vacas, cerdos, coellos e galiñas) e a renta duns pisos en Ferrol, a maior parte dos veciños pasaban moitas necesidades. Ela consideraba  que  a súa familia fora dos “privilexiados”, pois nunca pasaron fame e ningunha persoa da familia falecera na guerra, que naquela época era habitual. Da súa familia só o seu tío Juan estivera no  exército, no bando nacional, e alcanzara moi elevada graduación, polo que ao final da guerra quedouse a vivir en Madrid e xa  nunca volveu a vivir en Galicia.

A familia vivía na casa petrucial, que estaba formada por unha pranta baixa, onde estaba a cuadra e a cociña, onde había unha lareira, que era onde cociñaban con leña (non tiñan  nin gas nin electricidade) e a parte de arriba, dividida en dous habitacións, era onde dormían. Non había cuarto de baño, e para bañarse tiñan que quentar agua na lareira e botala nunha tina.

Cando miña avoa era pequena, para ir ao colexio, o que non todos os nenos da aldea podían facer,  tiña que andar todoslos días máis de cinco kilómetros, por camiños sen asfaltar, pois de aquela só as carreteiras nacionais estaban ben feitas e, cando volvía soa, pasaba moito medo, pois de pequena ela cría na santa compaña, e en moitas outras lendas, pois os maiores, reuníanse entorno á lareira moitas veces pola noite, e contaban historias, sobre todo cando acudía algún pobre, pois daquella según dicía miña avoa, era normal que aos pobres se lles dese comida e se lles permitise dormir nas cabañas.

A vida era difícil, pois incluso sendo unha nena miña avoa tiña que traballar a terra axudando aos seus pais, e grazas a isto tiñan patacas e verduras para comer, e ao ter animais tiñan carne, pero outros productos como aceite, azúcar, tiñan que compralos coas cartillas de razonamiento (1) e como iso era pouco, moitas veces tiñan que comprar de estraperlo (2), o cal resultaba perigoso, pois se os collían os podían deter..

Tamén era moi difícil conseguir medicamentos, miña avoa que estivo enferma de pulmonía logrou sobrevivir, porque o seu tío Juan, o militar, lle enviaba os medicamentos.

Miña avoa sempre dicía, que “ojalá  nunca volviese a haber otra guerra”.

-----------------

1.- A Cartilla de racionamiento.- Tras a guerra, os alimentos convertéronse nun ben escaso, o Goberno decidiu controlar a distribución das mercancías, asignando a cada persoa certa cantidad dos productos (como azúcar, arroz, aceite ou pan), que debía recoller coa Cartilla de Racionamiento. Acartilla era en realidade un talonario formado por varios cupóns, na que se hacía constar a cantidad e o tipo de mercancía. A había de primeira, segunda e terceira categoría, en función do nivel social, o estado de salude e o tipo de traballo do cabeza de familia.

Estas cartillas se establecieron en 1939 e suprimíronse en abril de 1952. 

2.- Se denominou  estraperlo, durante a posguerra española, ao comerzo ilegal (mercado negro) dos artículos intervidos polo Estado ou suxeitos a racionamiento (decretado polo réximen de Franco dende 1936 ata 1952), recibindo o apelativo de estraperlistas aos que se dedicaban a tal comerzo.

MANUEL CARDOSO DE LA PIEDAD, O PORTUGUÉS

Manuel Cardoso de la Piedad, foi o primeiro  “Cardoso” da comarca de Ferroltera. Era o meu bisavó.

            Naceu no ano 1898 no Norte de Portugal, en Vila Real, (é a capital do distrito de Vila Real, localizada no límite da Terra Quente, cerca da serra do Marão e frente a outra impoñente serra, a de Alvão, cuxa altitude máxima é de 1.315 metros. O caserio da vila ocupa un val, ao borde dun acantilado excavado polos ríos Corgo e Cabri), fillo de Manuel Cardoso  Pinto e María de la Piedad, tiña unha irmá chamada María. Naceu nunha familia acomodada, non rica, e por iso tivo a posibilidade de cursar uns estudos máis alá dos elementais daquela época. Era un hombre con inquietudes, ao que lle gustaba moito a poesía, de feito, escribía algúns poemas, según contáronme, pero que non se conservan na familia.

                                                         Praza Maior de Vila Real

            Na época en que o meu bisavó viviu en Vila Real, Portugal era unha República (1), e a zona era das máis importantes do Norte de Portugal. Foi fundada por campesiños e pastores, para crear un lugar preto das colleitas onde vivir. No ano 1300, un devastador incendio a destruiu, e fundouse como cidade no ano1336. A vila crecera deprisa desde o século XVII, pola proximidade dos campos de cepas o que fixo que os mercaderes se instalasen nela, formando unha comunidade laboriosa e rica (bodegueiros, fabricantes de barricas que aproveitaban a abundancia do roble...)., desarrolándose negocios e oficios relacionados co comercio do viño. Vila Real, que a comezos do XVIII tiña 3.500 habitantes, converteuse en pouco tempo na maior urbe de todo o noreste de Portugal.

Ao nacer o meu bisavó nunha gran urbe, facía que tivera unha mentalidade moi aberta para a época.

            Cando tiña 18 anos decidiu meterse no exército de Portugal, pero ao cabo dun tempo se deu conta que non lle gustaba e o deixou, e como tiña preparación militar, foi contratado como o que hoxe é un gardaespaldas ou garda de seguridade dunha familia moi rica, pero como meu bisavó, según dicen, era moi guapo e agradable, acabou tendo unha relación sentimental coa dona da casa, e cando o esposo se enterou tivo que escapar de Portugal. Esto sucedeu no ano1.922.

            Na súa fuxida, meu bisavó acabou en Narón.  Cando chegou empezou a traballar  como  encargado na vía do tren que lle chamaban do “Norte”, no traxecto de Ferrol-Xubia (2). Foi entón cando coñeceu a miña bisavoa Avelina Rivera Freire, nacida en Sedes-Narón, no ano 1897. A miña bisavoa era leiteira e todos os días traía a leite a vender a Ferrol, polo que coincidía conmeu bisavó que traballaba no trazado do tren, enamoraronse, e fóronse a vivir xuntos, aínda que isto non era normal naquela época, e así o fixeron dende o ano 1924 ata o ano1935, no que se separaron. En estos anos tiveron tres fillos, Juan (meu avó eo maior dos tres), Josefa e Manuel.

            Tanto o meu bisavó coma a miña bisavoa, según contaba meu avó, eran persoas bastante diferentes ao resto, que tiñan as súas propias ideas, e iso traíalle ás veces problemas aos seus fillos.

            Despois de traballar como encargado na línea do tren, o meu bisavó asociouse con outro señor e montaron unha empresa de construcción de carreteiras, daquella non había camións nin hormigoneiras, senón que todo o trabajo o facían cos cabalos, carros, e de forma manual. Fixeron dous trazados de carreteiras, un era a carreteria que iba de Castro a El Val, e a outra, na primaveira do ano 1928, foi a carreteira que dende ocruce del Prior pasando por la Cova chega ata a posición de Prior alto, á Batería B3, que está dentro do grupo de costa, esta batería  foi a segunda en artillarse e albergou dúas pezas de artillería Vickers de 381/45 mm. (3).

            No ano 1935 os meus bisavós separáronse, e Manuel Cardoso durante moitos anos perde o contacto coa familia, é cuando xa ten máis de sesenta anos cando volve a relacionarse cos seus fillos,  morrendo á idade de 65 anos en Narón.

Para que entendades máis cousas sobre esta época vouvos explicar as cousas que puxen cun número entre paréntesis no texto anterior.

1.- Tras unha revolución en Lisboa, á Monarquía lle sucedeu unha República parlamentaria, que durou de 1910 a 1926. Os republicanos eran unha minoría urbana nun país rural, e restrinxiron o dereito de voto aos varóns alfabetizados. Foi un periodo de grande inestabilidade política. Nos dezaseis anos de duración, sucedéronse nove presidentes e 45 gobernos. O parlamento era o centro do sistema político e elexía ao presidente da república, que tiña pouco poder para arbitrar entre as distintas faccións. O sistema de partidos estaba fragmentado e se sucedían gobernos sen maioría parlamentaria suficiente. Unha facción do Partido Republicano Portugués, os "Democráticos" de Afonso Costa, converteuse no centro do sistema político e controlaba a administración e, por medio do caciquismo, as elecciones. O resto de faccións republicanas recurriron á insurrección para chegar ao poder, ao igual que os monárquicos. Houbo numerosas conspiracións e golpes de estado. O réximen era débil e as políticas laicas e de control da Igrexa Católica o enfrentaron a esta e á poboación rural.

Portugal participou na Primeira Guerra Mundial (1914-1918) e a movilización militar e o colapso do comercio marítimo causaron numerosos problemas sociais, como a inflación e o desabastecemento. O movemento obreiro, no cal primaba a organización dos anarco-sindicalistas, tampouco se sentía representado pola República e foi moi combativo, con numerosas folgas contra a carestía na que se usaba a violencia política. O golpe de estado de Sidónio Pais en 1917 quixo crear unha república presidencialista e integrar no réximen a monárquicos ecatólicos, pero tras o seu asesinato un ano máis tarde e unha pequena guerra civil en enero-febreiro de 1919, entre Monarquía yeRepública, se restaurou a constitución de 1911. O sistema perviviu durante oito anos máis, pero enfrentado a numerosos problemas sociais, golpes e insurreccións, ata que venceu o golpe militar de 1926 que impuxo unha dictadura.

2.- A idea de construir un ferrocarril entre a cidade coruñesa de Ferrol e a asturiana de Gijón comenzou a xestarse a finais do século XIX. Concretamente, no ano 1886, o Congreso dos Diputados aprobou o primeiro proxecto, cuxa principal finalidade era enlazar os acuertelamentos de artillería de Ferrol coas fábricas de armas e explosivos de Asturias, a través da difícil orografía da costa cantábrica. O proxecto foi incluido noPlan de Ferrocarriles Secundarios de 1888, aínda que as obras tardarían en dar comezo.

En 1906 se aproba a Ley de Ferrocarriles Estratégicos y Secundarios, onde o proxecto do Ferrol-Gijón volve a estar incluído como ferrocarril estratéxico e en vía estreita (1 m).

Sen embargo, debido a discrepancias sobre a idoneidade do trazado, especialmente nas comarcas occidentais de Asturias bañadas polo Eo, as obras non dan comezo ata 1921 e é o  Estado Español quen  faise cargo das mesmas.

3.- Cabo Prior. O Grupo de costa de Prior. Composto polas Baterías B2 Prior Bajo, B3 Prior Alto e B6 Monte Prior así como dous emplazamentos para proxectores denominados Prior Norte y Sur. Prior conformou unha das catro posicións principais xunto con (Campelo, Prioriño y Coruña), levándose a cabo o maior plan de artillado de costa en España.

Por Real Decreto o 13 de xuño de 1926, o goberno do xeneral Primo de Rivera aproba o “Plan de Artillado del Frente Marítimo de las Bases Navales de Ferrol-Coruña, Cartagena y Mahón”, a posición Galega Ferrol-Coruña se convertiu no maior sistema artilleiro do mundo entre os años 1933 a 1941.